Sign o' the times

Ik blijf het toch vreemd vinden. Een gezin dat door brand in hun huis om het leven is gekomen, wordt binnenkort gecremeerd. En je mag ook nog eens niet roken in een crematorium.

Het is bijna net zo vreemd als je Paris Hilton betrapt op het lezen van De gebroeders Karamazov van Dostojevski of Marijke Helwegen haar eerste serieuze gedichtenbundel publiceerde. Het kan haast niet. Een lichaam dat al de levensfuncties verloren heeft door de verzengende hitte, moet dat nu ook nog verder opgebrand worden. Misschien toch wel van toepassing op de vader. Lees dat de man niet zo postief meer in het leven stond. Dat hij zijn visvergunning niet meer wilde verlengen. En van zijn facebook-pagina welke hij niet meer bijhield. Misschien had hij wel de ultieme Burn-Out.

En das niet zo gek. In dit bijzonder idiote landje gebeuren de vreemdste dingen. Gaan veel dingen erg fout. Zijn veel dingen fout. Men denke aan Volendam. Was men sinds enige jaren verlost van de walgelijke sinterklaasrijmelarij, in combinatie met de slecht in elkaar gefabriceerde palingsound (heb nog nooit een paling zo lelijk horen zingen!), staat er een duo op, die na enkele zwakke aftreksels, genaamd hitjes als Rosanne, denkt de verenigde staten ongestraft te kunnen pesten met hun gekweel. Men lacht ze uit. Want op iedere hoek van de straat zit een straatmuzikant die zonder oefening al beter klinkt dan Nick en Simon.

Was dit maar alles. Deze week kon men lezen over de cocaine in de Mosselen uit Volendam. Zal dus ook wel in de paling hebben gezeten. Vandaar dat die muzak niet te volgen is. Ik heb nooit kunnen bevroeden dat die Volendammers zo met drugs omgingen. Dacht dat ze wel nuchter waren. Eng volkje.

Vandaag las ik over een man die lange tijd dood achter de computer had gezeten. Men vond hem waarschijnlijk met qwerty op zijn voorhoofd. Een merkteken van deze tijd. Droevig doch onvermijdelijk. Wij werken er allen aan mee.