Hete kolen

Wij zaten thuis weer een beetje te genieten. Mijn huisgenoten waren net klaar met therapie. Het ging echt een stuk beter. Ze konden er ook weer over praten en zo. De huilbuien waren ook grotendeels verdwenen. Ik zei gisteren nog dat we het zo getroffen hadden. We hebben zelfs overwogen om weer voorzichtig naar buiten te gaan. Echt, het ging de goede kant op.

En dan dit.

Het was wel te verwachten. Maar toch komt het dan nog onaangenaam verrassend. Een harde klap, in je gezicht. Het vliegtuigje van Ratelband.

Al een tijdje was de zelfbenoemde Goeroe uit beeld. Gelukkig wel. Het leven was zoveel mooier. Zoveel rustiger ook. Geen hete kolen, geen tsjakka of Yes. Geen vvd-stropdassen en dito pochetjes. Nee, rust. Waarschijnlijk vond de snackbargoeroe het tijd om zijn gezicht weer eens te laten zien. Sterker nog: hij vond het tijd om zijn nieuwe boek maar eens ludiek te introduceren.

Waarom geen signeersessie in een stoffig boekwinkeltje? Waarom geen presentatie in een bitterballenzaaltje? Waarom moeten we hiermee worden geconfronteerd?

Thuis trokken ze het niet. Gelijk weer aan de zuurstof. Ambulance gebeld. Tja, die komen snel, dat wel. Mee naar het ziekenhuis was het devies. Snel wat spullen gepakt, en net als je in de ambu een beetje bijkomt zegt de nietsvermoedende en goedbedoelende ambulancebroeder: 'We zullen u snel naar het ziekenhuis brengen, dan bent u snel weer beter, tsjakka!'

Dat had ie nou niet moeten zeggen....

Het neusje van de zalm

Eigenlijk wisten we het al: we krijgen ze nooit meer terug. Maar wat kan je doen? Protesteren? Een brief schrijven naar de Koningin? Welnee. Lukt allemaal niet.

We hadden het in beginsel goed bedoeld maar de beste manier was geweest: boter bij de vis bedingen. Goed, dat Gerrit Zalm zich als een vis in het water voelde in heel die verziekte, misselijkmakende en eigengereide bankenwereld mag geen verrassing heten.

Maar dat hij, zoals vandaag, de uitspraak deed dat de centjes waarschijnlijk niet terugkomen die de belastingbetaler in de redding van ABN Amro en Fortis Bank Nederland heeft gestoken is niet te verkroppen. Wat een eng mannetje. Heel Nederland liep met hem weg toen hij minister was, nota bene van financien. Hij beheerde de staatskas zo goed. Wel, dat heeft hij nu weer ongedaan gemaakt. Maar dan ook alles. Gerrit Zalm: vlees noch vis.

Zalm kan nog niet zeggen wat voor bedrag wel terugkomt. Hij voegde eraan toe dat niet alle staatssteun in ABN Amro en Fortis is gestoken. Een deel was ook bestemd voor verzekeraar ASR. Nog erger. Geld steken in een verzekeringsmaatschappij! Welke graatloze figuur bedenkt dit? Elke verzekeringsmaatschappij berekent zich helemaal het ongans om de verzekerde kaal te plukken. Moet dat nu ook nog op deze manier?

Zalm, een ex-directeur van het gefailleerde DSB (Toch niet zo'n heel beste carriere?) is nu de baas van de bank die door de belastingbetaler is gefinancieerd. En nu zegt dit baasje gewoon met droge ogen: sorry, we konden het geld goed gebruiken maar je krijgt het niet terug hoor, zal wel moeilijk worden. Enne, bedankt nog.

Probeer dat maar eens bij de bank te doen. Dan wordt je aan de hoogste boom opgehangen. Je wordt uit je huis gezet, failliet verklaard, tot outlaw benoemd. Als je dat flikt kom je in de staatscourant, moet je voor de rechter verschijnen, kom je drie jaar in de schuldsanering. Krijg je post van je bewindvoerder of curator (net zulke walgelijke pennelikkers als Zalm) met van die fijne teksten erop: "Van Curator aan gefailleerde", een soort van post waarvan je hoopt dat je buren het niet zien. Erg vernederend.

Krijgt Zalm dat ook? Laten we het op 'neen' houden. Hij weet wel beter. Hij wast zijn handen in onschuld. Geen vieze visgeurtjes aan zijn handen.

Nee, voor mij geen zalm meer op tafel, ik blijf wel op de bank.

De gepeperde rekening

Lees net dat Neelie Kroes zich niet beschikbaar stelt voor het premierschap. Das nou jammer. Hadden we kunnen lachen. Ik had graag een wedje gelegd in een obscuur kroegje hoelang ze het zou volhouden. Nikkelen Neelie, zoals haar sm-vrinden haar plegen te noemen, zou het best nog wel eens langer dan drie weken kunnen uithouden. Maar mevrouw vindt Europa belangrijker. Ben benieuwd wat Wilders daarvan zal vinden. Op die mening moet ik trouwens nog even wachten want Wilders heeft wat anders aan zijn (van Nature) blonde kop. Hij is boos op de KRO. Zou ik ook zijn, maar hij heeft een reden.

Neelie vindt het wel best in Europa. Goed loon, bonnetjes net als in Rotterdam prima te verdonkeremanen want niemand controleert. Behalve die ene ijverige ambtenaar maar die is naar de vrijdagmiddag of de maandagochtend geschoven en dan werkt er niemand in het europese bolwerk. Dus dat zit ook goed. Ze gaf als reden om niet te komen: ''Ik ben een Europeaan en er is nog veel werk te doen. Daarom is het voor mij geen noodzaak om terug te komen naar Nederland''. Nee, in Nederland is niets meer voor je te doen? Het rechtssysteem is zo corrupt als een gemiddeld afrikaans land, de ziekenzorg is zelf zieker dan de zieken zelf, de euro doet het niet zo heel goed meer, en de meeste ministers doen het wat rustiger aan omdat ze door een PVDA-foutje in Uruzgan nu lekker niet veel meer hoeven te doen dan verkiezingsprogrammas schrijven, herzien, draaikonten en weer herzien.

Maar haar vrindje Paarlberg staat er ook niet zo goed voor. Hij is suspect van een schoonmaakbaantje in de criminele wereld. Ach, die Jan-Dirk ook. Hij kon toch niet weten dat hij dat geld van een crimineeltje had gehad? En witwassen? Dat had hij voor die tijd alleen nog maar met een echt wasmiddel gedaan. Neelie vindt het nog steeds best dat ze in Europa kan blijven, deze zaak kan haar immers in Nederland de kop kosten. Ze was namelijk zakelijk en prive bij Jan Dirk betrokken. Komt goed uit, dat Europa.

Rutte staat erbij en kijkt ernaar. Hij had gehoopt dat Neelie het zou doen. Zij heeft veel ervaring. Veel in Nederland en in Europa, dat moet gezegd. Zij durft ook wat. Flinke boetes uitdelen. Het zou de geschikte man voor de baan zijn!

Appelsieneke

Het is toch briljant. Een ogenschijnlijk eenvoudig meisje van amper 18 jaar. Nooit iemand van gehoord. Van haar soort zijn er bijzonder veel in Nederland. Goedbedoelende zangeresjes en, duidt mij dit niet euvel, nog geen zangstem te bekennen. Geinig uiterlijk misschien, populair in de schoolomgeving, dat ook.

Zo ook Sieneke. Ik weet het, er is veel over geschreven. Een zangeresje, gedoemd om in de nabije toekomst oren te martelen met smartlapperige en goedkope ahoy-muzak. Onder protectoraat van ene Marianne Weber die onder andere een nummer in haar uitgebreide oeuvre heeft, welke de vernietigend foute titel heeft: "Stuur mij nooit geen mooie bloemen meer", die horrorsound produceerde welke ieder serieus muziekminnend mens doet huiveren, die volledig onterecht succesvolle 'zangeres' heeft in haar oneindige wijsheid Sieneke naar voren geschoven.

'Mogen wij even overgeven', koorzongen Koot en Bie in de jaren tachtig. Want afgezien van het meisje, het nummer is toch echt weer zo'n nummer waarvan de echte Vader Abraham, de bijbelse, zich volledig zou willen distantiëren.

Toch chapeau. Vreemd uit mijn mond. Maar heel Nederland viel over haar heen toen zij Nederland moest gaan vertegenwoordigen op het festival of fools. En het moet gezegd: het deuntje blijft irritant in je hoofd spoken, je blijft je afvragen hoe we nog meer voor gek moeten staan in het buitenland. Maar je vergeet haar niet. Negatieve reclame is ook reclame heb ik eens gehoord. Dat werkt wel een beetje zo. Veel mensen neurien dat liedje. Het is zelfs een hit geworden in Nederland met een vrij hoge notering, de twaalfde plaats.

Dus: pers alles eruit Sieneke, ga voor goud. Al zegt heel Nederland iets anders.

En als je wint? Dan zal ik mijn haar losgooien en uitroepen: Mogen wij even overgeven?

Hark

Er zijn mensen die elk weekend hun tuintje gaan aanharken op de camping. En het dan nog naar hun zin hebben ook. Wie heeft dit bedacht? Als je langs zo'n caravan loopt heb je het idee dat er een mini-kermis aan je voorbijtrekt. Tuinkabouters, bordjes met de bekende tekstjes erop (Hier waak ik, en andere shit), strak gemaaide grasveldjes van 2 bij 1 meter en niet te vergeten het onvermijdelijke schuurtje. Het pasgeverfde hok waar een exacte kopie te vinden is van het schuurtje thuis. Maar wat moet je in vredesnaam met een kettingzaag op de camping?

Wat vinden mensen er nu aan om op een suf-beregeld vakantiepark, die hoogstwaarschijnlijk door een beleggingsmaatschappij is opgekocht voor het 'rendement' zich in het weekend te vergapen aan andere losers die, na twintig jaar pacht betalen nog niet eens voor een promille eigenaar van de grond zullen zijn, die zij al die jaren zo liefdevol bewerken?

Wat is de gein aan elk weekend voor zo'n slagboom staan en een pasje voor de lezer houden zodat de beheerder kan zien wie er allemaal zijn of haar frustatie komt wegklussen?

Wie beleeft lol aan die 5 km-denk aan onze kinderen-bordjes, waarvan iedereen weet dat als je even geen kind ziet de gaspedaal aantrekkelijker is dan de rempedaal?

Kan je uitdaging vinden in die vergeten restaurantjes met vergane glorie-interieur? Zeg je dan tegen je partner: "Kom, laten we vanavond in de saloonbar van de camping de bloemetjes eens flink buiten zetten!"

Ik kan het niet begrijpen. En eigenlijk wil ik het ook niet. Ik heb thuis nog genoeg te harken...

Bye bye Dio

Velen zullen Dio associeren met een drogisterij-keten. Anderen denken aan een omhooggevallen nederlands rappertje en sommigen weten dat Dio het italiaanse woord voor God is.

Een aantal mensen, waaronder ondergetekende, weet dat Dio ook de naam is van een zeer begenadigd heavy-metal zanger, Ronnie James Dio. Als je aan 'love is all' denkt dan weet je wat een geweldige stem daarbij hoort. Meer dan vijftig jaar duurde 's mans carriere, en hoe. Zanger van Rainbow en Black Sabbath, waar hij Ozzy opvolgde en een lange tijd met zijn eigen band Dio. Hij is medeverantwoordelijk voor het rock'n roll teken, de twee vingers omhoog, wat hij zelf nooit toeschreef aan de duivel.

Maar ook al gingen vele van zijn songs over hel en hemel, zoals Holy Diver, Sacred Heart, Dream Evil, Lock Up the Wolves, Magica, Evil or Divine, hij is naar een van de twee toe. Hij is onlangs aan maagkanker overleden. De man die tijdens de bestralingen zei: "Cancer, I'll kick the hell out of you" is bezweken aan de allesvernietigende ziekte.

Treurig voor zijn gezin, hij had nog zoveel plannen. Hij is 67 geworden, deze Ronald James Padavona. Hij laat een geweldig oeuvre na. Wij treuren ook. Alleen, wat is het geworden: Evil or Divine, we zullen het nooit weten.

We help You(p)

Op 29 april schreef ik een stukje op dit blog over het lintje van Albert Verlinde. Ik verbaasde me over deze misplaatste en niet verdiende beriddering van een, in mijn ogen, glibberig en niks toevoegend mannetje. Een stukje waar ik wat leuke reacties op heb gehad trouwens. Het stukje heette 'Albert Verlintje'.

In mijn pogingen om nog iets van mijn leven te maken schreef ik de dag erna verschillende mensen een mailtje met het verzoek eens naar mijn blogpagina's te kijken en mij 'van repliek te dienen.' Onder hen ene Youp van 't Hek.

Geen van allen had zin om mij terug te schrijven. Op zich begrijpelijk.

Wie schetst echter mijn verbazing nu blijkt dat er een cabaretier annex columnist, in dienst van de superrijken Brenninkmeijer, is die gebruik maakt van mijn diensten? Derwijl ik nota bene zijn hulp had gevraagd...

Deze gewezen Nar, genaamd Youp van 't Hek, die steenrijk is geworden met het beschimpen van de, met minder hersens dan hij bedeelde medemens, zag mijn mailtje op 30 april en dacht: "Hee, wat een goed onderwerp en leuke titel voor mijn column." Hij doopte het stukje 'Albert Verlintje' en onder het mom van: niemand leest de stukjes van deze onbekende blogger, schreef hij vrolijk verder over ons aller vijand Albert Verlinde.

Ik zal niet beweren dat de inhoud van zijn column gelijk is of ook maar enigszins gelijkend, nee dat kan ik niet stellen. Wel is het op zijn minst toevallig te noemen dat mijn blogje vóór zijn column is geschreven en dat ik daarna een mailtje aan hem heb verstuurd.

Leuk dat ik voor u een inspiratiebron ben geweest. Nog meer suggesties meneer Van 't Hek?

Het kan niet eens twee minuten!

Meer is het niet. Twee minuten. Uit respect voor de slachtoffers en de nabestaanden. Honderdtwintig seconden. Is dat nu niet op te brengen? Vijfenzestig jaar na dato; we zijn het met zijn allen niet vergeten. De verschrikkingen van de oorlog. De mensonterende praktijken van de Nazi's. De concentratiekampen.

Ik ben ooit eens in zo'n kamp geweest. Dat vergeet je nooit meer. Ik heb de verbrandingsoven moeten zien. Ik heb me geprobeerd voor te stellen hoe het gegaan moest zijn. De Nazi's die de gouden tanden uit de monden van Joden trekken. De gaskamers, de smoesjes van de Nazi's.

En dan 4 mei 2010. Paniek. Gewonden. Een gearresteerde man verkleed als jood. Onbegrijpelijk. Geen respect voor deze man. Niet eens twee minuten.