Het kan niet eens twee minuten!

Meer is het niet. Twee minuten. Uit respect voor de slachtoffers en de nabestaanden. Honderdtwintig seconden. Is dat nu niet op te brengen? Vijfenzestig jaar na dato; we zijn het met zijn allen niet vergeten. De verschrikkingen van de oorlog. De mensonterende praktijken van de Nazi's. De concentratiekampen.

Ik ben ooit eens in zo'n kamp geweest. Dat vergeet je nooit meer. Ik heb de verbrandingsoven moeten zien. Ik heb me geprobeerd voor te stellen hoe het gegaan moest zijn. De Nazi's die de gouden tanden uit de monden van Joden trekken. De gaskamers, de smoesjes van de Nazi's.

En dan 4 mei 2010. Paniek. Gewonden. Een gearresteerde man verkleed als jood. Onbegrijpelijk. Geen respect voor deze man. Niet eens twee minuten.