Neus voor Kunst

We leven in een wat vreemde tijd. Mijn held Obama dreigt het af te leggen tegen een eng, glad, blank mannetje in wie eigenlijk niemand vertrouwen heeft...tenminste dat hoopte ik. Helaas doet hij het goed die Romney. Jammer.

Wij houden ons bezig met kunstroof. Jawel. Echt. Kunstroof uit de kunsthal. Iedereen vraagt zich af hoe dit kon. Was de beveiliging niet goed? Was er geen alarm? Stond er geen bewaker? Denk het niet anders was de collectie nu niet zo incompleet.

Is niemand op het idee gekomen eens bij die Holleeder thuis te gaan kijken? Iedereen weet dat de man niet helemaal zuiver is, menigeen beseft dat de man een waas van mysterie om zich heen heeft en velen weten dat de man, tenminste op papier, geen rooie rotcent te besteden heeft.

Hij weet hoe het moet, ontvoeren, heeft de tijd en leidt ons allemaal af door een oninteressant interview af te laten nemen door een paar hongerige studentjes en Twan. Zich helemaal een kriek lachend door op zodanige wijze te antwoorden dat eigenlijk niemand een antwoord heeft. Hij moet pijn in zijn buik hebben gehad van het lachen. Een groot gedeelte van de kijkers, deelnemers en niet te vergeten Twan hadden zich voorbereid op een avondje onthullingen met het gewicht van een molensteen. Holleeder zei alles maar zei niks. De vragen waar het om ging werden prachtig beantwoord, niet dus.

Toen ik pas een rondje Kunsthal deed en me wilde gaan vergapen aan geweldige historie, zag ik echt wel zo'n scooter buitenstaan. Je weet wel, zo'n ding met zo'n babyschermpje erop. Was het maar voor de baby. Waarschijnlijk heeft de neus toen rondgesnuffeld op zoek naar mogelijkheden om doeken te verduisteren. Het zou bewijzen dat Willem een echte cultuurbarbaar is.

Maar het zou zomaar van iemand anders geweest kunnen zijn. En deze laatste zin schrijf ik nadat ik dit stukje aan Willem heb laten lezen en hij mij vriendelijk doch dringend verzocht mijn neus niet in andermans zaken te willen steken.

Waarvan akte.

Zojuist al mijn twitter-accounts ge-deactiveerd. Zal heerlijk rustig zijn. Verder werken aan mijn nieuwe leven.

Ik wil worden wie ik kan zijn!

Later meer.

Dat curatoren een stelletje onmenselijke, vieze, graaiende witteboorden-criminelen waren, wisten we al. helaas wordt het weer eens bevestigd door De Telegraaf. Ziehier:

AMSTERDAM -  De curatoren van DSB verdienden tot nu toe bijna
30 miljoen euro aan de faillissementen van DSB Bank en DSB
 Beheer. Volgens deskundigen is de afwikkeling van het
 faillissement van de bank daarmee een van de duurste ooit.

Wat een walgelijke mannetjes. Ik heb geprobeerd 
dit terug te rekenen naar hun prestatie. Maar t lukt
niet. Het zijn gewoon misdadigers. Hard
aanpakken die lui. Een gewone werknemer 
presteert in een kwartier al meer dan zij in drie jaar. 
Ik ga eens zoeken in de verkiezingsprogramma's 
welke partij hier tegen gaat optreden..

Cursus Jan Smit

Lees net dat Jan Smit inderdaad een ouderwetse dorpsjongen is. Dat hij dus gewoon een kleinburgerlijk en omhooggevallen zangertje is. Hij heeft liever niet dat het vrouwtje gaat werken. Anno 2012. 

Iedereen weet dat Jan Smit niet kan zingen. Een ieder die echt van muziek houdt weet dat die verwende gladjanus uit Volendam alles behalve een zangstem heeft. Dat als die mislukte commercie-lover zijn keel opendoet, muziekkenners direct naar de KNO rennen om een transplantatie van de gehoorbeentjes aan te vragen. Met spoed. Want het is echt slecht. En dan nog dat hoofd erbij. Het slijm druipt eraf, de geldbelustheid en de minachting voor mooie muziek glanst van zijn appelwangetjes. Tis gewoon een belediging voor de muziek. Genant.

Nu blijkt dat het ook nog eens een ouderwets mannetje is. Zo'n tiep die op zondag met een schort staat te koken, de container fluitend aan de weg zet, een cursus barbecueën heeft gevolgd, graag meegaat boodschappen doen en het zo fijn vindt om met zijn gezin naar Artis te gaan. Artis, of all places....

Zijn vrouw mag niet gaan werken. En, zegt ie er nog doodleuk bij, wij kunnen dat. Centjes genoeg bij elkaar gekrast en geschraapt. Bulkend van het geld zeggen dat je liever niet wil dat de vrouw werkt omdat ze bij de kinderen moet zijn is ouderwets, burgerlijk, onkies, erg makkelijk, niet geloofwaardig en zeker niet stoer. Half Nederland werkt zich het schompes om de hypotheek te kunnen opbrengen en mist een gedeelte quality-time met het gezin. Jan Smit denkt zeker even het goede voorbeeld te geven.

Ik stel voor: een cursus voor Jan Smit. Vaderlandse geschiedenis en hedendaagsheid. Of een inburgeringscursus. Leuk. Tussen de buitenlanders. Die hebben vaak meer verstand van muziek. Hopelijk brengen ze hem dan bij dat hij definitief met dat mislukte zingen gaat stoppen en dat zijn vrouw, in plaats van hijzelf zou moeten werken. Gewoon ergens in een winkel ofzo.

'K ga meteen de folder sturen.

Aankondiging

Over een week of twaalf gaat het gebeuren: mijn eerste boek verschijnt. "Frisse Schimmel" gaat het heten en zal verkrijgbaar zijn oa via dit blog.

Vakantie in eigen land

Ik begrijp het gewoon niet. Geen idee. Uren zitten peinzen, minuten voor me uitgekeken, steentjes in het water gegooid in de hoop daarna dan het antwoord te krijgen, maar nee. Het is me niet duidelijk, dat vakantiehuis van prins bier en zijn maximale vrouw.

Als hij nu een huis in zuid-Frankrijk had gekocht of op de Malediven, Portugal of Hawaii zelfs, had ik nog wel mee kunnen denken. Maar in Griekenland. Nota bene het land waar wij Nederlanders een vreselijk vermogen aan geld naartoe moeten pompen om het enigszins leefbaar te houden voor die luie zorba's. Zij grieken er een beetje op los, gaan met 49 jaar met pensioen, klagen een beetje en krijgen me toch een hulp. 

En nu Wimlex. Wat een sof. Gaat hij, na de ramp in Mozambique, in Griekenland een stulpje aanschaffen. Wat dacht hij, dat het dan voor ons Nederlanders makkelijker wordt daar naartoe te gaan? Dat wij de miljardenstroom even zouden vergeten? Dat dit een goede manier is de politieke banden goed te houden? Wat in vredesnaam ging er in die koninklijke hersens om? Zo benieuwd...

Natuurlijk is het bedoeld voor ontspanning. Eigen strandje bij het huis zodat de aanstaande koning der Nederlanden makkelijk met zijn watervliegtuigje kan aanvliegen. Stuk of tig kamers zodat de meiden zich niet vervelen. Wat een leven. Hoe anders zijn zijn onderdanen er aan toe.

Wij werken ons in het zweet om datzelfde land te kunnen behoeden van een faillissement, daardoor kunnen wij het ons niet veroorloven naar Griekenland op vakantie te gaan en het kabinet vergadert zich helemaal suf in het Katshuis om enigszins geloofwaardig over te kunnen komen. Wat een land. Wat een mensen. Wat een prins.

Ik snap het gewoon niet. Wat ik wel hoop is dat hij het huis, in de tijden dat hij het niet gebruikt, lekker efficiënt gaat verhuren. Dat zou ik snappen.

Paar polen erin, of aan ons landgenoten. Kunnen wij toch naar Griekenland. Is ons geld toch goed besteed!

Het tocht in het hotel

Crisis, zelfs op het ijs. Inderdaad, het ijs voor de tocht der tochten is in crisis. Alsof het weer ook een duit in het zakje doet. Want het heeft nogal wat gevolgen, zo'n harde neen van het bestuur van de vereniging.

Er is nu een groep hoteliers erg bedroefd. De kamers waren al schoon, extra chocomel ingekocht, personeel ingehuurd, paadjes geveegd en meer, veel meer rookworsten besteld. Het gezin van de hotelier eet nu verplicht tot diep in de zomervakantie van die belegen unoxen. Waar anderen aan een vruchtenijsje likken om de hitte te verwerken, snijden de kinderen van een gemiddelde Dokkumse hoteleigenaar voor de zoveelste keer in zo'n kleffe fabrieksworst.

De wereld staat in brand, Syrië is de nieuwe schurkenstaat, Griekenland moet in de schuldsanering, in Washington geven homo's elkaar nu legitiem het jawoord en wij, wij hangen aan de lippen van Wiebe, onze held. Wennemars in tranen, Hulsebosch feest vrolijk door (wie heeft die man bedacht??) en de rest van Nederland richt zich maar weer op zijn of haar werk. Droevig eigenlijk, dat het gewone leven niet boeiend genoeg is dat er een schaatsritje voor nodig is om dat op te leuken.

En ik? Ik ga vrolijk verder met trainen. Als fanatiek hotelbezoeker kan ik mijn hart ophalen. Keuze te over. Alles staat al klaar. Jeetje, zo'n lekkere worst, of een heerlijke warme chocomel. Ik kan nu gewoon kiezen! Ik ga denk ik maar eens een tochtje Friesland doen. De hotels langs....