Een zaklamp

Nou, nog een dag en dan is het weer gebeurd. Judgement day. Als ik enkele extremistische denkers mag geloven is zaterdag de dag. Weten we dan ook weer.

Dat is natuurlijk wel prettig om te weten dat het eraan zit te komen maar wat moet ik er in vredesnaam nog aan doen? Mezelf in een dag bekeren? Ik dacht altijd dat daar een heel proces aan vooraf ging van berouw, verzoening en dergelijke gevoelens. Dat kan niet op een doordeweekse vrijdag, tenminste, ik niet. Ik ga ook geen poging doen trouwens. Ik moet werken. Geen tijd voor berouw dus. Hopelijk hebben ze daar begrip voor. En anders hebben zij iets uit te leggen aan mijn baas.

Als er zaterdag een zondvloed komt kunnen we natuurlijk 'toevallig' een dagje gaan varen met het gezin. Gewoon een bootje huren en doen of je neus bloedt. Picknickmand mee, flesje wijn, broodjes. En stiekem onderin de mand een proviandje voor een maand of twee meesmokkelen. Blikken soep en worst, allemaal houdbaar spul. En een zaklamp. Dat zegt de overheid dat je moet hebben als er een ramp is. Een zaklamp. Kunnen we seinen naar andere bootjes, andere overlevenden.

Als ik morgen thuis ben zal ik nog snel even op mijn morse-kennis gaan testen via een simpel googeltje. Misschien wel de laatste keer dat ik achter de pc zit. Leuk.

Prettig weekend.