In een land waar sinds vandaag bekend is dat prostitutie ook in kapsalons, sauna's en zonnestudio's wordt uitgeoefend en waar de vrouw van lange frans met haar moeder een meer dan gezellig bezoek had willen brengen aan de baas van haar man, lees ik dat ene Youp alle klachten gaat bundelen van mensen met grote bedrijven.
Het begint nu wel een beetje op te vallen. Elke keer als er een massale aandacht voor iets is, springt Van 't Hek erin. Het zou zomaar een zakenmannetje kunnen zijn. Op zijn twitterpagina is te lezen hoe hij ermee omgaat en mensen oproept om te reageren. En zoals hij zelf allang wist, zijn de reacties velen. Iedereen heeft wel zo'n ervaring. Iedereen heeft zich ooit groen en geel ge-ergerd tijdens een telefonische wachtsessie, die op de nagestuurde factuur nog hoger uitviel dan men hoopte. En de desbetreffende maatschappij betaalt zoiets nooit terug.
Youp, een gerespecteerd cabaretier, schrijver en columnist die zich heeft vergaloppeerd aan een medium dat zo inhoudsloos en lichtvoetig is dat het praten erover nog interessanter is dan het hele twitter-landschap bij elkaar. Toch heeft Van 't Hek meer dan vijfenvijftigduizend followers, want zo heet dat dan. Opeens is het geen volger maar een follower. Ik ken die term eigenlijk alleen van een sekte. Baghwan bijvoorbeeld. Die had followers
Maar Youp ziet handel. Zijn zijn zalen niet vol genoeg? Worden zijn boeken niet goed genoeg verkocht? Volgens mij wel, maar er kan altijd meer bij. Meer, meer, meer. Een themaatje waar Youp ook niet genoeg van krijgt in zijn programma's. Bijna elke keer ageert hij wel tegen het kapitalisme en nu blijkt hij ook zelf een slachtoffer. Zou hij het nu echt niet door hebben? Dat zou kunnen, hij is ook geen twintig meer.
Ik heb geprobeerd hem te bellen. Ik werd in de wacht gezet met zo'n muzakje. Een schnabbelende, perfect pianospelende japanner deed Abba-tunes. "Money, money, money", klonk het in onvervalst pianojapans. En drie kwartier later werd de hoorn erop gegooid. Youp had het te druk met twitteren.
Het begint nu wel een beetje op te vallen. Elke keer als er een massale aandacht voor iets is, springt Van 't Hek erin. Het zou zomaar een zakenmannetje kunnen zijn. Op zijn twitterpagina is te lezen hoe hij ermee omgaat en mensen oproept om te reageren. En zoals hij zelf allang wist, zijn de reacties velen. Iedereen heeft wel zo'n ervaring. Iedereen heeft zich ooit groen en geel ge-ergerd tijdens een telefonische wachtsessie, die op de nagestuurde factuur nog hoger uitviel dan men hoopte. En de desbetreffende maatschappij betaalt zoiets nooit terug.
Youp, een gerespecteerd cabaretier, schrijver en columnist die zich heeft vergaloppeerd aan een medium dat zo inhoudsloos en lichtvoetig is dat het praten erover nog interessanter is dan het hele twitter-landschap bij elkaar. Toch heeft Van 't Hek meer dan vijfenvijftigduizend followers, want zo heet dat dan. Opeens is het geen volger maar een follower. Ik ken die term eigenlijk alleen van een sekte. Baghwan bijvoorbeeld. Die had followers
Maar Youp ziet handel. Zijn zijn zalen niet vol genoeg? Worden zijn boeken niet goed genoeg verkocht? Volgens mij wel, maar er kan altijd meer bij. Meer, meer, meer. Een themaatje waar Youp ook niet genoeg van krijgt in zijn programma's. Bijna elke keer ageert hij wel tegen het kapitalisme en nu blijkt hij ook zelf een slachtoffer. Zou hij het nu echt niet door hebben? Dat zou kunnen, hij is ook geen twintig meer.
Ik heb geprobeerd hem te bellen. Ik werd in de wacht gezet met zo'n muzakje. Een schnabbelende, perfect pianospelende japanner deed Abba-tunes. "Money, money, money", klonk het in onvervalst pianojapans. En drie kwartier later werd de hoorn erop gegooid. Youp had het te druk met twitteren.
