woensdag 9 juni 2010

Roestvrij stalen Rita

Ze bleef tot het eind hopen. Deze 'beste politicus van het jaar 2005'. Moedig dronk zij zich in en moedig had ze een locatie uitgekozen om haar eventuele monsterwinst te kunnen vieren. Tegenover het Catshuis. 'Blijf hopen' heeft ze gedacht.

Het mocht niet baten. De kiezer moet haar niet. Vergeeft haar misschien haar foutjes niet. Vindt Rita niks. En het is ook niks. Ze krijgt ook niks. nul zetels. nul kans om mee te praten. nul draagvlak.

Zelf wijt Rita haar nederlaag aan een gebrek aan aandacht door de media. Cohen kreeg meer aandacht. Als zij die aandacht had gehad had ze winst gehad. Jaja...

Deze ex psp-er zal moeten inzien dat het gros van de kiezers niet zo trots op Nederland is als zij denkt. Dat de nederlander baalt van die pluche-zitters die maar wat blij zijn als de verkiezingen voorbij zijn en ze weer rustig aan kunnen doen. Dat de nederlander doorheeft dat de crisis tot nu toe alleen maar goed is geweest voor een aantal banken en grote bankmeneren die zich alleen nog maar rijker hebben gecrisist. Dat de trots voor Nederland door een stelletje tros/trots medewerkers vertaald lijkt te worden in een vergane glorie-achtig songfestival met een zangeres die, ongehinderd door enige vorm van zangtalent, de trots van nederland de grond heeft ingeboord.

De enige weg is rechtdoor. De deur uit van de tweede kamer. Niet rechts, niet links maar rechtdoor. Als ze dat doet is Nederland trots op Rita!