De aardappel zat stevig in zijn keel. Hij proesste en kuchte en klopte op zijn borst. Misschien zou hij er zo uitkomen. "Excuus", zei hij zachtjes en met een blik in zijn ogen van 'ik kan er toch ook niets aan doen' trok hij zijn stropdas recht. De aardappel bleef zitten.
Wellink heeft zich verantwoord aan het nederlandse volk. Hij vond het tijd voor een excuusje. Geen persoonlijk excuus, dat nooit, want dat vond de lafaard gevaarlijk. Als je dat doet heb je namelijk kans dat er juridische consequenties aan vast zitten omdat gedupeerden ze kunnen gebruiken voor het indienen van schadeclaims. En daar is hij natuurlijk bang voor. Want gedupeerden zijn er genoeg. Mede dankzij Nout.
Het zou van klasse getuigen als hij zich wel persoonlijk zou schamen. Want onder zijn 'leiding' heeft DNB wel degelijk, naar nu blijkt, ten onrechte een bankvergunning afgegeven aan DSB. En dat vond Scheringa toen erg fijn. Dit', op louter eigen winstbejag ingesteld sujet, zag zijn kans schoon en verrijkte zich op niet mis te verstane wijze over de ruggen van vele duizenden lenende en onwetende medelanders.
En nu, vijf jaar na dato, stelt deze aardappeleter Wellink dat DSB nooit een vergunning had mogen krijgen. Ik weet niet of het een goede combi is maar deze domme conclusie is mosterd na de maaltijd. Had dat effe eerder gezegd! Dat had heel wat problemen bespaard.
Zijn persoonlijk adviseur heeft hem waarschijnlijk geadviseerd de hete aardappel uit te spugen en een spijtbetuiging te doen ten overstaan van de tweede kamer. Deze schijnvertoning zou kunnen voorkomen dat hij de hete aardappel zou moeten doorgeven. Want dat is wat hij graag wil: blijven zitten waar ie zit. Hij heeft immers de drama's met ABN AMRO en Icesave overleeft. In zijn baantje als president van De Nederlandsche Bank wordt Wellink vaak verweten dat hij weinig daadkrachtig optrad in de kwestie rond de omgevallen bank Icesave uit IJsland. Ook zou hij strenger hebben moeten toezien op de stabiliteit van Nederlandse banken en zou hij fouten hebben gemaakt rond de verkoop van ABN AMRO. Maar niemand heeft, toen dit aan de orde was, ooit gepraat over zijn aftreden.
Ik zou zeggen, en ik citeer partieel: met de kennis van toen je Icesave en ABN AMRO op een belabberde en niet daadkrachtige manier om zeep hebt helpen gaan, en de kennis van nu het DSB-rapport voor je neus ligt, slik die aardappel in, pak je koffers en ga weg.
Want DSB of niet, Nout hoeft niet benauwd te zijn over zijn bonus. Die krijgt hij toch wel. Dit politieke en laffe excuus heeft totaal geen waarde. Jammer, Nout. Alea Jacta Est.
Wellink heeft zich verantwoord aan het nederlandse volk. Hij vond het tijd voor een excuusje. Geen persoonlijk excuus, dat nooit, want dat vond de lafaard gevaarlijk. Als je dat doet heb je namelijk kans dat er juridische consequenties aan vast zitten omdat gedupeerden ze kunnen gebruiken voor het indienen van schadeclaims. En daar is hij natuurlijk bang voor. Want gedupeerden zijn er genoeg. Mede dankzij Nout.
Het zou van klasse getuigen als hij zich wel persoonlijk zou schamen. Want onder zijn 'leiding' heeft DNB wel degelijk, naar nu blijkt, ten onrechte een bankvergunning afgegeven aan DSB. En dat vond Scheringa toen erg fijn. Dit', op louter eigen winstbejag ingesteld sujet, zag zijn kans schoon en verrijkte zich op niet mis te verstane wijze over de ruggen van vele duizenden lenende en onwetende medelanders.
En nu, vijf jaar na dato, stelt deze aardappeleter Wellink dat DSB nooit een vergunning had mogen krijgen. Ik weet niet of het een goede combi is maar deze domme conclusie is mosterd na de maaltijd. Had dat effe eerder gezegd! Dat had heel wat problemen bespaard.
Zijn persoonlijk adviseur heeft hem waarschijnlijk geadviseerd de hete aardappel uit te spugen en een spijtbetuiging te doen ten overstaan van de tweede kamer. Deze schijnvertoning zou kunnen voorkomen dat hij de hete aardappel zou moeten doorgeven. Want dat is wat hij graag wil: blijven zitten waar ie zit. Hij heeft immers de drama's met ABN AMRO en Icesave overleeft. In zijn baantje als president van De Nederlandsche Bank wordt Wellink vaak verweten dat hij weinig daadkrachtig optrad in de kwestie rond de omgevallen bank Icesave uit IJsland. Ook zou hij strenger hebben moeten toezien op de stabiliteit van Nederlandse banken en zou hij fouten hebben gemaakt rond de verkoop van ABN AMRO. Maar niemand heeft, toen dit aan de orde was, ooit gepraat over zijn aftreden.
Ik zou zeggen, en ik citeer partieel: met de kennis van toen je Icesave en ABN AMRO op een belabberde en niet daadkrachtige manier om zeep hebt helpen gaan, en de kennis van nu het DSB-rapport voor je neus ligt, slik die aardappel in, pak je koffers en ga weg.
Want DSB of niet, Nout hoeft niet benauwd te zijn over zijn bonus. Die krijgt hij toch wel. Dit politieke en laffe excuus heeft totaal geen waarde. Jammer, Nout. Alea Jacta Est.
