Het is niet voor te stellen: meer dan duizend doden bij de aardbeving in West-China. Achtduizend gewonden. Veel schade, daklozen. Walgelijk. Daags na deze ramp lees je in geen enkele krant over deze ramp. Niets. Alsof het niet gebeurd is. Wel dat een of ander omhooggevallen voetbalmiljonairtje genaamd Messi van plan is zijn hele leven bij zijn voetbalclub te blijven. Afgezien van de geloofwaardigheid daarvan is het flutnieuws. Beetje schot voor open doel zullen we maar zeggen. Daar kijkt niemand toch van op. Of wel?
Of het 'nieuws' dat Bridget Maasland liever dom genoemd wil worden dan kil. Kan geregeld worden. Dat dat al gebeurde is geen nieuws.
Of het 'nieuws' dat Bridget Maasland liever dom genoemd wil worden dan kil. Kan geregeld worden. Dat dat al gebeurde is geen nieuws.
Zijn we aan de rampen gewend? Schuiven we de verschrikkingen liever aan de kant? Lezen we ook inderdaad liever over Bridget dan over onze lijdende medemens? (als je Bridget bent lijdt je ook trouwens)
Ik ben bang dat we op deze vragen ja antwoorden.
En dat is een ramp op zich.
Dagblog
